Wat een zooitje!

'Wat een zooitje!'

Misschien weten jullie het al, misschien niet: ik ben al acht jaar alleenstaande moeder. Mijn kinderen zijn om het weekend twee nachtjes bij hun vader en in de zomervakantie twee weken, maar verder zijn ze altijd bij mij. Dat is niet altijd makkelijk, al wordt het wel steeds makkelijker nu ze ouder worden. Mijn dochter is bijna 12 en mijn zoon is 9. Ze zijn al behoorlijk zelfstandig, en dat is heel fijn!


Toen ik net gescheiden was en alleen met ze in een nieuw huis woonde, was mijn dochter nog net geen vier en mijn zoon één jaar. Die tijd was pittig. Ik werkte als pedagogisch medewerker op een kinderdagverblijf, dus ik zat 24/7 tussen de kinderen. Dat gaf veel onrust, maar ik dacht dat ik geen keuze had: er moest geld binnenkomen.

Ik snap achteraf niet hoe ik het allemaal heb gedaan: werken, zorgen, huishouden... En ik was ook nog eens altijd bezig met hoe mijn huis eruitzag. Ik herinner me een opmerking van een oud-klasgenoot die langskwam: “Als ik zo'n tuin had, hield ik die wel netjes.” Dat raakte me enorm. Ik voelde me tekortschieten. Maar eerlijk? Na een dag zorgen voor 16 peuters vond ik het belangrijker om tijd door te brengen met mijn eigen kinderen. Toch kon zo’n opmerking me echt van slag maken.


Nu voelt dat als iets van vroeger. En wat is dat bevrijdend! Steeds vaker merk ik dat dingen die me vroeger raakten, me nu niets meer doen.

Zoals vanochtend. Gisteren kreeg ik onverwacht te horen dat er om 7:30 een stukadoor zou komen. Mijn eerste gedachte was: "Help, ik moet opruimen!" Maar ik haalde alleen het nodige weg zodat hij zijn werk kon doen.


Om 7:45 stond hij er. Hij zag de wasmand, wat speelgoed en schoon beddengoed en zei: “Jeetje, wat een troep.” Ik antwoordde: “Er wordt hier geleefd! U kwam zo last minute, dus echt opruimen zat er niet in. Maar u kunt toch gewoon aan de slag?” Hij zei niks meer. En ik voelde... het deed me niks. Geen schaamte, geen stress. Wat een vrijheid! Ik vond het belangrijker om er gisteren voor mijn kinderen te zijn dan me druk te maken over wat een wildvreemde van mijn huis vindt. Deze nieuwe visie heeft ook alles te maken met zelfvertrouwen. Ik voel me zelfverzekerd genoeg om me niet druk te maken over de mening van anderen – over mijn huis, mijn keuzes of mijn manier van leven. Dat vertrouwen komt voort uit de Body Mind Release-therapie die ik ruim twee jaar geleden heb gevolgd. En nog steeds merk ik de effecten: situaties die me vroeger zouden raken, doen me nu niks meer. Dat voelt zó krachtig!


Dus nee, mijn huis is niet altijd spik en span. De wasmand is zelden leeg, er slingert altijd wel ergens een sok, en de vloer heeft inmiddels een langeafstandsrelatie met de dweil. Maar weet je? Mijn kinderen lachen, voelen zich thuis, en ik ben relaxed. En dat weegt voor mij honderd keer zwaarder dan een perfect opgeruimd huis.



door duda-wsm 9 mei 2025
Een onzekere zelfvertrouwen coach?
18 maart 2025
This is a subtitle for your new post
17 februari 2025
Mindset
30 januari 2025
Van onzekerheid naar zelfvertrouwen
30 december 2024
Angst en onzekerheid gaan hand in hand
12 december 2024
De kern van onzekerheid
5 november 2024
Je beste vriendin belt op. Ze vraagt of je vanavond nog even op verjaardag komt omdat haar vriend jarig is. Je denkt na.. voelt dat je eigenlijk heel moe bent na een hele dag werken.. ‘ach, kom nou, we doen 1 wijntje, is toch gezellig?’ Zegt ze vervolgens door de telefoon, als ze merkt dat je twijfelt. Je merkt langzaam dat er een schuldgevoel ontstaat omdat je voelt dat je eigenlijk ‘nee’ wilt zeggen… ‘Nou… vooruit dan maar’ zeg je door de telefoon. Want je wilt haar niet teleurstellen. maar… stel je jezelf eigenlijk niet teleur op deze manier? Want je plan was eigenlijk om na deze lange dag werken, lekker met een kop thee (of dat wijntje) heerlijk op de bank te kruipen onder een dekentje met je favoriete serie op tv. Zodat je daarna op tijd naar bed kon en de morgen weer vol van energie zou zijn! De dag daarna belt je nichtje op. Haar auto staat bij de garage en ze heeft een lift nodig, ze vraagt of jij haar kunt brengen. Eigenlijk had je met jezelf afgesproken om nu echt een dag voor jezelf te nemen. Je zou een mooie wandeling maken in een natuurgebied, lekker voor jezelf gaan koken vanavond en even tot jezelf komen. Maar je nichtje heeft die lift nodig.. en niet zomaar een lift.. ze moet naar Amsterdam. Dat is niet om de hoek voor jou. ‘Ik kan eigenlijk niet’ zeg je tegen haar. En meteen voel je dat schuldgevoel weer opborrelen. ‘Kan je niet? Hoezo niet dan?’ Je merkt aan jezelf dat je stuntelt in je antwoord. Omdat je het raar vind om te zeggen dat je eigenlijk afspraken gemaakt hebt met jezelf deze dag. Dan zeg je ‘Naja ik kan dat wat ik moet doen ook later wel doen. Ik kom eraan’ met een zucht hang je op. En dit gaat het maar door. Jij staat voor iedereen klaar!! maar… je vergeet jezelf.. Dat schuldgevoel dat continu opkomt als je voelt dat je voor jezelf wilt kiezen.. het is niet nodig, de gedachten dat je iemand teleurgesteld als je ‘nee’ zegt ook niet. Als je ‘nee’ zegt op zo’n moment, ben je VOOR JEZELF AAN HET ZORGEN’. En dat is super gezond en nodig! Want als jij afspraken met jezelf maakt, hoor je je daar ook aan te houden! Net zoals je afspraken maakt met iemand anders. Ben je bang dat mensen boos worden als je ‘nee’ zegt? Dat zal je nog meevallen. Wellicht als je heel vaak ‘ja’ hebt gezegd tegen iemand dan moet degene wel even wennen aan het idee dat je nu voor jezelf kiest (en dus voor jezelf zorgt). Maar je moet ook maar zo denken: als degene dat niet begrijpt.. geeft degene dan wel daadwerkelijk om jou? Hier enkele inzichten die ik nog wil delen als het gaat om ‘nee’ zeggen. En je grenzen aangeven: * Nee zeggen en je grenzen aangeven is voor jezelf zorgen * Als je voelt dat je ‘nee’ wilt zeggen of je grenzen aan wilt geven, leg dan uit waarom! Je kun echt wel eerlijk zeggen dat je moe bent of geen zin hebt en nu even voor jezelf moet zorgen. * Verzin geen smoesjes. Wees gewoon eerlijk. Daar hebben mensen het meeste aan. En zo leren ze ook dat jij ook dagen hebt dat je dus niet kan of wil. Als je altijd maar ‘ja’ zegt zullen ze elke keer bij je aankloppen. En gaan mensen over je grenzen heen, dat vreet energie! * Als iemand om je hulp vraagt en je twijfelt, dan mag je best zeggen ‘ik kom er later even op terug’ je hoeft niet direct de beslissing te maken of je iemand wilt helpen. Denk er even over na en maak geen overhaaste beslissingen. * Volg je gevoel. Je voelt het of je ‘Ja’ of ‘nee’ wilt zeggen tegen iemand. Hoe vast aan dit gevoel en laat je niet ompraten. Je grenzen aangeven en ‘nee’ zeggen. Is voor jezelf zorgen! Onthoud dat goed!
9 oktober 2024
This is a subtitle for your new post
13 september 2024
Overgewicht
door Danielle Hoek 19 augustus 2024
Groeien in zelfvertrouwen